Modern Türkçe şiirin dönüm noktalarından İkinci Yeni kuşağının merkezindeki isimlerden biridir. 1950’lerin ortasından itibaren dili yoğun bir imge akışına, iç konuşmaya ve gündeliğin sarsıcı ayrıntılarına açtı.

Başlıca kitapları arasında Dünyanın En Güzel Arabistanı, Tütünler Islak, Divan ve Kayayı Delen İncir sayılır. Şiir serüveni, erken dönemden itibaren “içeriden konuşan lirizm” ile toplumsal duyarlığı aynı potada eritir; zamanla klasik söyleyişe ve musikîye göz kırpan denemelere de yönelir.

Şiirine Dair Düşünceler

Turgut Uyar’ın şiir dünyası, gündelik hayatın sıradan ayrıntılarından yola çıkarak derin ve evrensel duygulara ulaşır. Sokak, durak, bardak, gazete köşesi gibi küçük ve sıradan nesneler, onun dilinde büyük bir duygusal karşılık kazanır. Bu yalınlık içinde bile şiir, okuru içine çeken bir yoğunluğa erişir. Uyar’ın imge dünyası, anlamı tek bir noktaya hapsetmek yerine, okurun yorumuna ve katılımına açıktır. Bu imgeler, aynı zamanda, şiirin içinde nabız gibi atan bir ritimle birleşerek metne canlılık kazandırır.

Onun şiirlerinde sevincin samimi ve çıplak, kederin ise soğukkanlı ve ölçülü bir şekilde işlendiği görülür. Bu ikilik, Uyar’ı hem kalabalık içinde yalnız hem de yalnızlık içinde çoğul kılan bir özellik taşır. İkinci Yeni’nin kapalı ve soyut anlatımının estetik bir tercih olarak benimsendiği bir dönemde, Tomris Uyar’ın şiiri, “duygu derinliği” ile “imge ekonomisi” arasında kurduğu dengeli yapıyla öne çıkmıştır.

Neden Hâlâ Okuyoruz?

Çünkü Uyar, okuru “şimdi”de tutar. Şiiri, hız çağında bile yavaşlamanın ve içe eğilmenin imkânını hatırlatır. Kentte gezerken vitrindeki buğuya, otobüs camındaki çizgiye bakıp “hayatımın tam burası” diyebilmemizi sağlar.

Eserleri

Dünyanın En Güzel Arabistanı – İkinci Yeni’de kırılma anı.

Tütünler Islak – Dilde yoğunluk ve duyguda berraklık.

Her Pazartesi – Günlük hayata bakan aralıklar.

Divan – Klasik ahenge açılan kapı.

Kayayı Delen İncir – Geç dönem bilgeleşen ses.